Bear dut kontatu uda batez Amaberjiña abuztuko gaba, nore adixkidekin guzia larrutu ginuen koitan eta fan gintzan bakotxa guauren etxetra argirik zegolarik. Eta guk egun kartan bear ginuen eultzi egin baya lenik bear nituen bi karga bal alorretik erauntsi eultzialako, konke nik ogatzea txaskatu gabe xeitako arropara gendu eta asteguntakoa santzi eta manduari bastara eta bal zamukak eseri eta fan nintzan balen bila. Bi biajeak erauntsi eta eultzia edatu ginuen. Gero fan gintzan etxera askaltra kala usaiten baitzen. Baya nik eznuen askaria txeste ez painuen goserik. Gero fan gintzan larrañala eta baginuen gure manduan laguntako kanpoko berze abre bat, baya gure mandua zen anitz eultzilari gaxto eta etzauken iork ere laister eginaraz baizik nik. Konke ni goiz guzian abren ebilten eta eserten banintzan indarraxean gañan lokarten nintzan eta erorten, konke goiz guzian oñez. Botzik ikusi nintzan eldu zelarik egordi. Berziak bazkalten eta ni ezin nintzan eta bazkal bukatu zielarik ene aita zenak deitu nintzan eta lo pixka bat egin bainuen, burua arrotu zen eta artsaldea obekixago igare nuen.
Kontu konek eginen tu xiten den Amaberjina abuztuko egunian berrogei ta zazpi urte eta nik bizi guzia igare dut lanan pean eta korren guziagatik eztakit zer ixil eta zaloy igare dren kainbat urte guart eman gabe.
